جمعه گذشته جمعه ای بس بزرگ و میشود گفت جمعه ای سرنوشت ساز بود حرکتی خود جوش از قلب دوستداران زیست محیطی با هدایتی خود جوش توسط عاشقان محیط زیست برای گفتن کلمه بزرگی به نام ((نه)) به ساخت پالایشگاه در منطقه میانکاله حرکتی که در فضای مجازی بالغ بر هزاران نفر آمدند و در فضای حقیقی 350 نفر.

این حرکت گام بزرگی برای آرمان خواهی مردمانی پاک زی و وطن دوست بود که دیده بانی از میانکاله آن را به نتیجه میرساند.

 چه حیف که من نتوانستم خودم را به پارک جمشیدیه برسانم...

اما حرکتی بزرگتر روح دوباره ای به کالبد دوست داران محیط زیست میدمد. این حرکت که درون مایه آن احترام نهادن به بزرگان ایران زمین است توسط بنیادهای مردمی آغاز شده است و قرار است در روز پنجشنبه 2 اردیبهشت از استاد هوشنگ ضیایی تقدیر به عمل آید اطلاعات کلی در مورد ایشان را وب سایت سبز پرس منتشر کرده است که خواندن آن خالی از لطف نیست.

اما نکته ای بود که میخواستم به دوستان دولتی بگویم. آنهایی که پست دارند:

چند وقتی است تقدیر نامه ها سکه ها کیلویی به هم اهدا میکنید در خانه هایتان و خانه هایمان پر است از تقدیر نامه ها و تقدیر نامه ها، دیگر دیوارها جای برای نگه داشتن آن ندارند. این کار را میکنید نوش جانتان و خوش به حالتان با این موضوع که بسیار مهم است کاری ندارم

وقتی استادی می میرد همه های و هویشان در می آید سیر جوایز و تقدیر نامه است که به سمت منزل آن بزرگواران سرازیر میشود! نمیشود؟

ولی وقتی زنده اند انگار نه انگار حتی برای مراسماتتون هم دعوتشان نمی کنید این است رسم زندگی؟

نکند می ترسیم؟ نمیترسیم؟

از اینکه اگر از آنها تقدیر کردیم و مهم بودند و مهمتر شدند فردا انتقادی نکنند و آبروی پست ها ریخته شود نکند حرفی در مراسم تقدیرشون بزنند که پست ها پست شود.

نمیدانم ! شما میدانید؟

یادش به خیر یه امامی بود به نام حضرت علی (ع) هر وقت مدیری بر میگزید و پستی به او میداد میگفت حواست باشد این پست دنیایی است دنبال پست اوخروی باش. ولی خوب چه میشود کرد ما که در زمان ایشان زندگی نمیکنیم! میکنیم؟

خلاصه با همه این اوصاف از همه همراهان و دوستداران محیط زیست دعوت میکنم که در مراسم نکوداشت استاد هوشنگ ضیایی شرکت کنید و به پاس زحمات بی دریغ ایشان درود بفرستید.

البته ممکن است خودم نتونم بیام چرا که در سفر کاری باشم ولی شما به جای من هم از ایشان تشکر کنید.